Mijn generatie heeft vaak de kracht niet meer om door te pakken

Even iets anders, wisten jullie dat ik vroeger altijd blogde over de maatschappij en mijn bitter eerlijke mening gaf?

Ik zie dat veel klanten van mij, maar ook anderen in mijn omgeving hier vaak tegenaan lopen. En ik wil totaal niet negatief zijn.

Mijn leeftijdsgenoten staan meer en meer stil bij wat ze belangrijk vinden, ze willen niet leven om te werken maar werken om te leven. Liefst zo min mogelijk. Laten we eerlijk zijn, ze worden vaak geconfronteerd met ouders die niet tevreden zijn met hun situatie, deze ouders leggen vaak druk op hun kinderen omdat ze willen dat zij WEL gelukkig zijn, maar dat werkt vaak averechts.

Maar, het heeft ook een donkere kant.

Ik begin meer en meer te zien dat mensen gewoon 'weglopen' wanneer het ergens moeilijker gaat. Dat kan gaan van relaties, tot werk, tot vrijetijdsinvulling.

Het gras lijkt altijd groener ergens anders.

Je ziet de eigenschappen bij een ander die je partner niet heeft, zonder te focussen op alle geweldige eigenschappen die je partner wél heeft.

Je ziet de kansen bij een ander bedrijf terwijl je nu enkel de beperkingen ziet in je huidige job.

Laten we eerlijk zijn, je kan niet oneindig blijven zoeken naar meer en beter.

Dat betekent niet dat je genoegen hoeft te nemen met een job waarin jij je echt slecht voelt of een relatie waarin jij ongelukkig bent.

Maar, je resulteert in zoekende zijn, je nooit veilig voelen, je gaat nooit genoegen nemen met genoeg. Je doet het tegenovergestelde van onze ouders, maar je zal hetzelfde resultaat krijgen.

Denk je dat je partner, jouw vriendin, jouw job je goed zou laten voelen wanneer je nooit eens goed genoeg bent?