Optimisme doet leven

Lieve lezers,

Hier ben ik eindelijk, ik ben weer back on track! Ik kan niet beloven dat ik op regelmatige basis zal gaan posten. Ik heb niet altijd de tijd of de ingeving om een blogpost te schrijven. Wanneer ik iets schrijf wil ik dit vanuit mezelf doen. Ik wil kunnen schrijven zoals ik mijn verhaal vertel aan een vriendin. En dat kan ik zeker en vast vandaag. Ik wil het vandaag over iets hebben wat voor mij deuren heeft open gedaan en er altijd voor gezorgd heeft dat wanneer ik viel (letterlijk en figuurlijk, haha) bleef opstaan. Optimisme is iets wat mij altijd geholpen heeft, ik ben mij er zo bewust van dat onze mindset zo veel doet. Het is niet altijd makkelijk om een positieve mindset te hebben, in tegendeel zelfs. Iedereen heeft wel van die momenten waar alles lijkt tegen te vallen, het blijft maar komen en komen. Maar zoals ik in de blogpost over 'The Law Of Attraction' aangaf, ik geloof erin dat wij positieve dingen aantrekken als wij positief denken en omgekeerd.

Het klinkt misschien raar, maar ik ben op bepaalde vlakken een grote controle freak. En omdat ik het vaker heb meegemaakt dat ik controle over mijn lichaam verloor zorgde dat ervoor dat ik op een ander vlak controle ging zoeken. Een controle over mijn mentale gezondheid.

Vanaf het moment dat jij optimistisch kunt kijken naar dingen, valt alles gewoon tien keer lichter. Ik denk dat wij altijd een keuze hebben. We kunnen niet bepalen wat ons overkomt, dat hebben we nu jammer genoeg niet in de hand.Het enige wat we kunnen veranderen is onze kijk op deze dingen, de manier waarop wij hiermee omgaan. Wetende dat dit de enige keuze is die ik heb in zo een situatie geeft zo duidelijk weer dat ik de keuze moet maken om optimistisch te zijn en te relativeren.

Het is helemaal niet zo dat ik altijd positief ben, wanneer ik mijn examens heb gemaakt en ik twijfel aan mezelf ga ik mezelf voorbereiden op het slechtste. Ik klink dan een echte pessimist zeggen ze vaak. Maar ik probeer eerder realistisch te zijn, en mezelf te beschermen omdat ik faalangst heb.

Maar relativeren of optimistisch zijn, hoe doe je dat nu?

Ik ben er heel zeker van dat dit iets is wat echt in je moet zitten. Maar omdat een mindset iets veranderend en dynamisch is ben ik er zeker van dat ook optimisme geleerd kan worden. Ik geef enkel mijn gedachten weer hieromtrent, dat wilt dus niet zeggen dat wat ik hier schrijf waar is. Ik ga hier in op mijn gevoel en ervaringen. Eerst en vooral is het belangrijk om stil te staan bij je gedachten en bij wie je bent. Ik heb een leeftijd bereikt waarop ik niks anders doe dan reflecteren over mezelf. Ik ben er dagelijks mee bezig om stil te staan bij mezelf, wie ik ben, wat ik wil. Je mindset veranderen is niet iets wat op 123 mogelijk is. Het is daarom belangrijk om echt jezelf te kennen, hoe kan je nu dingen veranderen als je niet volledig naar jezelf durft te kijken? Ik weet dat dit iets heel confronterend is, vooral in een maatschappij die overloopt met ideaalbeelden.

Wanneer jij weet waar negatieve gedachten vandaan komen, kun je er pas mee aan de slag gaan. Ook al is het moeilijk, kijk eens naar de positieve dingen. Maak jezelf niet altijd wijs dat alles enkel negatief is. Negatief denken wordt een gewoonte, net zoals positief denken een gewoonte kan worden. Je moet weten dat je altijd iets kunt veranderen en het zal ook altijd erger kunnen.

Sta stil bij wat je hebt, in plaats van je te focussen op wat je niet hebt. Dit is zeker iets waar ik vaak aan denk. Hoe erg een situatie ook voor je is, sta er altijd bij stil dat er veel ergere dingen in het leven zijn. Ik doe dit zelf ook door af en toe documentaires te kijken, zo zag ik laatst op Vier.be een documentaire over kinderhandel. Weer iets wat aangeeft dat ik het echt getroffen heb, om in eerste instantie hier geboren te worden. Maar ook om bij zo een goede ouders terecht te komen die altijd achter mij zullen staan. Maar sta ook vooral stil bij jezelf, probeer jezelf graag te zien. We zijn vaak zo onzeker, terwijl dat helemaal niet nodig is. We vergelijken onszelf dagelijks met anderen, terwijl wij personen nooit voor 100% kennen. Een uiterlijk voorkomen, een foto, een blik, een video wilt nog niet 1/10 van een persoon zeggen. Soms is het ok om egoïstisch te zijn en voor jezelf te gaan. Het klinkt misschien raar, maar in bepaalde situaties zal ik mezelf altijd op de eerste plek zetten. Vooral in situaties van disrespect en onrechtvaardigheid. Uiteindelijk moet jij het altijd met jezelf gaan doen, dus waarom zouden wij niet meer moeite om ons goed te voelen in ons vel?

Wanneer jij jezelf graag durft zien, ongeacht hoe je eruit ziet, ongeacht je persoonlijkheid maakt het al stukken makkelijker om positiever te kijken. Focus je meer op de goede dingen. Ik weet het, zo een grote cliché. Is het glas half leeg of half vol? Exact, ik geef je gelijk. Maar het is toch oh zo waar. We genieten veel te weinig van de dingen die we hebben en we focussen ons teveel op de dingen die we niet hebben. Ik vind dat we ons moeten omringen met mensen die ons goed laten voelen, de dingen doen die wij graag willen doen. En daarmee bedoel ik de dingen die JIJ graag wilt doen, en niet de dingen die jouw omgeving wilt die je doet.

Tot slot is er iets wat heel goed bij mij werkt, relativeren, relativeren en nog eens relativeren! Bij mij werkt het enorm, om eens te lachen met de miserie die ik heb. Dat maakt de situatie zoveel luchtiger. Zelf ben ik bijvoorbeeld iemand die vroeger vaak flauwviel, de laatste tijd heb ik hier minder last van. Maar als dit nu zou gebeuren, zou ik de eerste zijn die een mopje hierover zou maken. Het is soms veel gemakkelijker om lachend naar de dingen te kijken, dan altijd maar te zagen wat voor een miserie het wel niet is.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie naar dit onderwerp kijken. Geloven jullie erin dat positief denken aangeleerd kan worden?

𝕍𝕖𝕖𝕝 𝕝𝕚𝕖𝕗𝕤,

𝕁𝕒𝕕𝕖